Yeni yılı, işgal girişimi altında kalan kentlerinde çetelere karşı verilen savaş ortamında karşılasalar da Kobanê'nin çocuklarının yüzlerinden gülümseme, gözlerinden ışık hiç eksik olmuyor. Kimisinin yaşı daha çok küçük, belki yaşadıklarını anlamlandıramıyor ama hepsi çetelerin saldırılarının ardından göç etmek zorunda kalan arkadaşlarını özlüyorlar. Çoğu bir gün göç etmek zorunda kalan arkadaşlarıyla aynı sokakta yeniden birlikte oynayacakları günü bekliyor. Onların geleceğe dair umutlarını büyüten şey ise YPG/YPJ'li ağabey ve ablalarının mücadelesi.
DAİŞ çetelerinin işgal girişimine karşı YPG/YPJ savaşçılarının tarihi direnişi 109'uncu gününe girdiği Kobanê'de, yaşananlardan belki de en çok etkilenen kesim; çocuklar. Yeni yılı dünyadaki yaşıtlarından çok farklı bir ortamda karşılayan, arkadaşları ile özgürce koşup oynadıkları sokaklarda tekrar birlikte oynamanın umudunu kocaman yüreklerinde büyüten onlarca Kobanêli çocuk, yaşadıkları tüm olumsuzluklara rağmen yüzlerinden gülümsemeyi bir an olsun eksik etmiyor. Aileleri ile kalarak Kobanê'yi terk etmeyen çocukların geleceğe dair umutlarını ve inançlarını büyüten tek şey ise kendilerinin özgürlüğü için savaştığının farkında oldukları YPG/YPJ'li ağabey ve ablaları. DAİŞ çetelerinin saldırılarının ardından arkadaşlarının bir çoğu Suruç'a göç etmek zorunda kalsa da kalan arkadaşları ile aynı sokaklarda oyunlarına devam eden çocukların kameraları gördüklerinde yaptıkları ilk şey gülmek ve zafer işareti yapmak.
Ailesi ile birlikte Kobanê'de kalan küçük Jasmin de bu Kobanêli çocuklardan. Kentte sivillerin yaşadığı bölgede bisikletini ve sadık dostu köpeğini yanından ayırmadan ne olursa olsun kentinde çocuk kalmaya devam eden Jasmin, "Kobanê'yi çok mu seviyorsun?" denildiğin de kocaman gülerek "Erê" yanıtını veriyor.
Sivillerin yaşadığı bir diğer alanda karşımıza çıkan Xanım, Dorbin ve Dorşin de kentlerini terk etmemiş ve sokaklarında çocukluklarını yaşamaya çalışan 3 Kobanêli çocuk. Yaşları henüz çok küçük olduğu için yaşadıklarını anlamlandıramayan ve birbirlerinden ayrılmayan üç kafadarın tüm sorulara yanıtları ise kocaman birer kahkaha oluyor. Bu çocuklar da Kobanê'yi terk etmek zorunda kalan arkadaşlarını özlediklerini söylüyor.
Evinin önünde biri bisiklet süren diğeri eline geçirdiği bisküvilerin keyfini çıkaran küçük kardeşlerinin başında oturan Leyla Mahmud da Kobanê'nin umudu yüzünden okunan çocuklarından. "Kobanê'yi seviyor musun?" sorusuna Mahmud, "Evet çok. Kobanê güzeldir" diye yanıt veriyor. Neden Kobanê'den ayrılmadığı sorulduğunda da Mahmud, "Burası bizim topraklarımız. Topraklarımızı terk etmeyiz" diyerek adeta ders veriyor. Mahmud ardından başlıyor YPG saflarında savaşta yaşamını yitiren amcası için yazılan şarkıyı söylemeye. Mahmud ardından da Kobanê'de büyüğünden küçüğüne her çocuğun yaptığı gibi zafer işareti yapıyor ve YPG ve YPJ savaşçılarına "Biji YPG biji YPJ" diyerek selam gönderiyor.
10 yaşındaki Dila Abda'ya ise YPG ve YPJ savaşçılarının cephesinin yolunda, önünde bir YPG savaşçısı, elinde bir oyuncakla rastlıyoruz. 10 yıl önce babası yaşamını yitiren ve annesi ile Kobanê'de yaşamaya devam eden Abda, cephedeki YPJ'li ablalarını ziyaret etmiş, YPJ savaşçıları da ona bir bebek hediye etmiş. Abdo, "Hevallerin yanına geldim. Onlarla aram iyi" diyor. YPJ'li savaşçıları özlediği için onların yanına arada bir giderek ziyaret ettiğini söyleyen Abdo, Suruç'a göç etmek zorunda kalan arkadaşlarına da "Kobanê'ye dönün" diyor.
