İZMİR - İzmir'in Ödemiş ilçesinde bazı meslekler son ustalarıyla temsil ediliyor. Bu ustalar artık mesleği devam ettirecek çırak bulamıyor. Son ustalardan soyadını mesleğinden alan 72 yaşındaki Nizami Semerci, mesleği hakkında şunları aktardı: "Dedelerimden biri deveci, diğeri ise keçe ustasıydı. Babamdan devraldığım mesleğimi 60 yıldır Ödemiş'teki 15 metrekarelik son semerci dükkanımda yapıyorum. Eskiden köyden şehre at ve merkebiyle gelenler bineklerini hanlara bağlardı. Hanların alt katları semerci, nalbant ve ahır, üst katları da otel şeklindeydi. Sanayideki gelişmeyle beraber hayvanların yerini motorlu vasıtalar alınca, şehir içindeki bu hanlar ve içindeki dükkanlar bir bir kapandı. Ödemiş'te toplam 25 kadar semerci vardı. Şimdi yalnız benim imalat ve tamir işlerini yaptığım bu dükkan kaldı. Çevre dağ köylerine haftada bir gün çıkıp oralardan yeni semer siparişleri ve eskilerin tamir işlerini almasam dükkanda bekleyerek geçinmem çok zor. Öğretmen olan iki kızım ve oto tamircisi bir oğlum var. Oğlum mesleği devam ettirsin istedim ama o tamirciliği seçince ben de ısrar etmedim. Görünen o ki bizim meslek burada bizimle beraber son bulacak." Ödemiş'in son saraç dükkanında ise Mustafa Ali Narlı'nın oğulları Şükrü ve Nurettin Narlı kardeşler çalışıyor. Çırağı bulunmayan Nurettin Usta konu hakkında "Kelime manasıyla saraçlık, semer hariç binicilik, yük taşıma ve tarla sürüm koşumlarının tamamının tek tek elle yapılması işidir. Eski başbakanlarımızdan Şükrü Saraçoğlu'nun babası Mehmet Bey'in de Ödemişli eski saraçlardan olduğunu belirtmek isterim. Biz ailede 1865 yılından beri bu mesleği yapan 5. kuşağız. At arabası ve çift koşum takımları talebi gün geçtikçe azalmasına karşın, binicilik koşu takımlarına rağbet son yıllarda arttı. Binicilik zevke dayalı bir alan olduğundan koşu takımları da diğerlerine nispeten pahalı. Kazancımız da azımsanmayacak kadar iyi olmasına rağmen halkımız çocuğunu bize çırak vermiyor. Artık biz kendi çocuklarımızın yetişmesini bekleyeceğiz." dedi. CİHAN