KCK Yürütme Konseyi Üyesi Mustafa Karasu, 1 Kasım seçimi sonrası askıya alınan çözüm sürecine ilişkin olarak, "Zaman zaman çözüm süreci yeniden başlasın, müzakereyle bu sorun çözülsün demenin politik bir anlamı olsa da pratik bir değeri yoktur. Şu anda bu tür söylem ve beklenti yaratma yaklaşımlarıyla zaman harcamak yerine bu tür siyasal soykırım saldırılarına karşı mücadelenin yükseltilmesi gerekir" dedi. HDP'li belediye başkanları ve parti üyelerine yönelik tutuklamalar için "siyasi soykırım" nitelemesi yapan Karasu, "Aslında şimdiye kadar HDP’nin, daha önce BDP’nin siyasal soykırım operasyonlarına yaklaşımı gevşek ve yanlış olmuştur" ifadesini kullandı. Karasu'nun Özgür Gündem'de "Kürt’ün siyasi iradesine dokunulamaz" başlığıyla yayımlanan yazısı şöyle: AKP iktidarı her alanda demokrasi güçlerine ve Kürtlerin seçilmiş temsilcilerine yürüttüğü saldırıyı şimdi de HDP milletvekillerine yönelik yapmaktadır. 3 Mart 1994 yılında DEP milletvekillerinin tutuklanmasına benzer bir saldırı söz konusudur. O zaman da Kürt Özgürlük Hareketi’nin mücadelesi yükselişteydi; gerilla eylemleri yoğunlaşmıştı. Kürt Özgürlük Hareketi’nin tasfiye edilmesinin bir ayağı olarak da DEP milletvekillerinin dokunulmazlığı kaldırılıp zindana atılmışlardı. HDP milletvekillerinin dokunulmazlığını kaldırma girişimi, Kürt halkının iradesine yönelik bir saldırıdır. Zaten her gün bir iki belediye eşbaşkanı, belediye meclis üyelerini tutuklayarak Kürt halkının iradesini tanımadığını ortaya koymaktadırlar. Mücadelenin yükselmediği ve sertleşmediği dönemlerde özel savaş gereği toplumu demokrasi varmış gibi oyalamak için seçilmişlere yönelmeyen soykırımcı sömürgecilik, mücadele yükseldiğinde yüzündeki maskeyi atarak Kürt düşmanı soykırımcı karakterini ortaya koymaktadır. Türkiye’de demokrasi olmadığı gibi, var olan kimi haklar ve hukuklar da tamamen Kürtsüzdür. En iyimser dönemde bile Türkiye’deki siyasi sisteme Kürtsüz demokrasi denilebilir. Zaten zaman zaman dillendirdikleri demokrasi söylemi de tamamen Kürtsüzdür. Türkiye’de anayasa ve yasalar tamamen Kürtlerin yararlanmaması için dizayn edilmiştir. Anayasa ve yasalar da sadece Kürtlüğü inkar etmek üzerine değil; Kürt halkının özgür ve demokratik yaşam istemini bastırma üzerine şekillenmiştir. En az anayasa ve yasalar kadar toplumun zihniyeti de böyle yönlendirilmektedir. Türkiye’de Kürtlere tek bir yol bırakılmıştır. O da resmi ideoloji ve politikayı kabullenmek! Bu kabulleniliyorsa her alanda yaşam hakkı vardır. Yoksa yoktur. Türkiye’de resmi politikayı kabul etmeyen Kürtlerin her alanda önü kapalıdır. Ellerinden gelse Türk devletinin soykırımcı politikalarına itiraz eden Kürtlerin boğazındaki ekmek de ellerinden alınacaktır. Tayyip Erdoğan’ın bizim politikalarımızı kabul etmeyenin bu topraklarda yaşam hakkı yoktur anlamına gelen vatandaşlıktan çıkarma da tamamen bu zihniyetle ifade edilmektedir. Türkiye’de inkarcı ve soykırımcı Kürt politikası terk edilmediği müddetçe Kürtler ne zaman bir siyasi güç haline gelirse siyasi soykırım operasyonları yapılır. Milletvekillerin dokunulmazlığının kaldırılması, siyasi soykırım operasyonlarının zirveleşmesi demektir. Zaten son günlerde Kürt siyasetçilerinin ve demokratik kurum yöneticilerinin tutuklanması yoğunlaşmıştı. Dokunulmazlıkların kaldırılması, bu siyasi soykırım saldırılarının her alanda daha da yaygınlaştırılacağının ilanı olmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti tarihinde Kürtler ne zaman özgür ve demokratik yaşam isteme iradesi ortaya koymuşlarsa, siyasi soykırım operasyonlarıyla karşılaşmışlardır. Bu durum Türkiye siyasi tarihinin kanunu gibidir. Bundan 7 yıl önce 29 Mart yerel yönetim seçimlerinde Kürt demokratik siyaseti başarılı olunca 14 Nisan’da siyasi soykırım operasyonları başlatmışlardı. Bu açıdan Kürtler ve demokrasi güçleri bu gerçeği görmelidirler. Siyasi soykırım operasyonları ve dokunulmazlıkların kaldırılması için ortaya konulan gerekçeler sadece kılıftır. Esas neden Kürtlerin siyasi irade olmaları ve Türk devletinin soykırımcı politikalarına karşı direnmeleridir. Türk devleti 1958 yılında Irak’ta iktidar değişip Kürtlerin siyasi olarak güç olma ihtimali ortaya çıkınca DP (Demokrat Parti) hükümeti toplanır, bu konuyu tartışır. Menderes “40-50 kişiyi tutukla, bölücülükle suçla, idam et, herhangi bir kıpırdanış olmaz” önerisi yapmıştır. Dışişleri bakanı Fatin Rüştü Zorlu bu durum Türkiye’yi zorlar, böyle olursa ben istifa ederim demiştir. AKP iktidarı da Kürtlerin siyasi iradesine yönelik saldırı geleneğini sürdürmektedir. 2009-2011-2012 siyasi soykırım operasyonları, Kürtlerin siyasi olarak güçlendiği düşünülerek yapılmıştır. Son bir yılda hızlanan siyasi soykırım operasyonları da 2015 7 Haziranı’nda Kürtlerin siyasi olarak güçlendiği görüldüğünden yapılmaktadır. Sorun, HDP milletvekillerinin ne yaptığı, ne söylediği değildir. Kürt halkının siyasi iradesi kırılmak istenmektedir. Tüm milletvekillerine, belediye eşbaşkanlarına ve siyasi kurumlara “Bizim politikalarımıza boyun eğmezseniz yeriniz zindandır” demektedirler. Ya baş eğeceksiniz, ya baş vereceksiniz zihniyetinin milletvekillerine uygulanması gerçekleşmektedir. Aslında hiçbir zaman Kürtler için demokratik siyaset yapma imkanı tanınmamıştır. Özel savaş gereği psikolojik savaş argümanı olarak kullanmak için bazen gevşek yaklaşımlar ortaya konulmuştur. Ama özünde Kürtlerin böyle bir imkan kullanmasına fırsat verilmemiştir. Dokunulmazlıkların kaldırılmak istenmesiyle bu alan tamamen anlamsızlaştırılmıştır. Demokratik siyasal alanı kullanmanın ne imkanı ne de anlamı kalmıştır. Gelinen aşamada AKP iktidarının bu tutumuna karşı mücadele edilmesi gerekmektedir. Zaman zaman çözüm süreci yeniden başlasın, müzakereyle bu sorun çözülsün demenin politik bir anlamı olsa da pratik bir değeri yoktur. Şu anda bu tür söylem ve beklenti yaratma yaklaşımlarıyla zaman harcamak yerine bu tür siyasal soykırım saldırılarına karşı mücadelenin yükseltilmesi gerekir.