Van Belediyesi'nden yapılan yazılı açıklamada, Başkan Kaya’nın mektubuna ve Dr. Atushi Miyazaki’nin annesi Keiko Miyazaki’ye ait sözlere yer verildi. Kaya, mektubunda şu ifadelere yer verdi:“Oğlum buraya geldiği zaman bize Van’ın dağları ve doğasıyla çok güzel olduğunu ve burada mutlu olduğunu söylemişti. Oğlum öldüğü günden bugüne kadar unutulmamış, ben bunun için çok mutluyum. Hiçbir ölüm güzel değil ama oğlum bu güzel kentte öldüğü için çok mutluyum, demişti. Bu sözlerin sahibi, binlerce kilometre öteden beton yığınları arasında kalan bir halkın çocuklarının, 'Sesimi duyuyor musunuz?' çığlıklarına, 'Evet, biz duyuyoruz' deyip sesimize ses katan sevgili Dr. Atushi Miyazaki’nin annesi Keiko Miyazaki. Bizim en kırgın ve en acıtan tarafımızdır, 'Sesimi duyan var mı?' çığlığı. Gözlerimizi kapadığımız an bu çığlık ile irkiliriz ama aynı zamanda bizim için en büyük umut da, 'Evet, sesini duyuyorum' yankısıdır. Bu sese ulaşmak, bu sese dokunmak vicdana dokunmaktır aynı zamanda. Miyazaki, dünyadaki yüreği bizimle olan halkların vicdanıdır. Sanırım Van’da 23 Ekim’de yaşadığımız depremin üzerinden çok kısa bir süre geçmişti. Beton yığınları arasına sıkışmış umutlarımız birer birer biterken, elimize dokunacak bir el bizi tutup çıkarabiliyordu bu yığınların arasından. O süreçte belki de beni en çok etkileyen bir görüşme yaptım. Üzerlerinde kırmızı parka, gözlerinde umut ama en çok da halkımızın acısının renkleri vardı gözlerinde. 15 çekik gözlü genç, çocuk, insan. İçeri girer girmez ilk soruları, 'Biz gönüllü bir ekip olarak geldik. Bizim nereye gitmemizi uygun görürsünüz? Çok hızlı bir şekilde gitmemiz gerekiyor' oldu. Ben hiç bekletmeden, 'Erciş' cevabını verdim. Hemen toparlandılar, araçlar hazırlandı ve bu koca yürekli insanlar Erciş’e doğru yola çıktı. O gün ilk ve son kez elini sıktım o çocukların. Binlerce kilometreden ve dünyanın en uzak ülkesinden, Van halkının acılarını paylaşmak için bu kadar özveride bulanan insanlar, beni o kadar derinden etkilediler ki, bir kez daha yalnız olmadığımızı o gün anladım. Orada bir kez daha anladım ki, dünyanın herhangi bir yerinde yaşanan acı, tüm dünyanın acısıdır. Miyazaki, insanlığın kardeşlik çabasıdır. Onun içindir ki; Vanlı kardeşleri de ona vefanın gereği, hamal arabalarına, dükkanına, mağazasına, tezgahına, odasına, kentin bulvarına, sokağına, caddesine, kahvesine 'Dr. Miyazaki' adını veriyor. Annemiz Kekiko’nun yüreği hep rahat olsun, bu halk asla kardeşleri Miyazaki ve Japon halkını unutmayacaktır. Sevgili Miyazaki; yüreğini, emeğini, duygunu bizimle paylaştığın için sonsuza kadar Van halkının gönlünde yaşayacaksın. Van halkı sizin emeğinizi ve derin kardeşlik duygunuzu hiçbir zaman unutmayacaktır. Bu kentin dağları ile doğasının yüreğinden sana sonsuz sevgi ve minnet duygularımızı gönderiyoruz. Rahat uyu.”