Bu mânâda Ehl-i Beyt; Resûl-i Ekrem Efendimiz ve âilesi, Hz. Ali, Câfer, Akîl, Abbâs ve âileleridir Ehl-i Beyt deyimi Kur'an'da da geçer. Ehl-i beyttten olmak, İslam toplumunda özel bir statü ve seçkinlik anlamına geldiği gibi Şii Müslümanlara kendilerine özel bir gelir tahsis edilmiştir. EHL-İ BEYT ANLAYIŞININ FARKLILIKLARI Sünniler ehl-i beyti genel olarak peygamberin hanımları, çocukları ve torunlarından oluşan, saygı duyulan bir topluluk olarak ele alırlar. Şiilikte ise ehl-i beyt, toplumu halifelik düzeninde yönetim haklarına sahip olan, dünya ve ahiretteki statüler hakkında görüşlerinin eleştirilmesine karşı olan ve insanüstü mistik özellikler barındıran bir üst katman şeklinde değerlendirilir. Sünnilik ile Şiilik arasında bir anlayış farkı da bu kavramın kapsamı ile ilgilidir. Sünnilikte kesin hatlarla çerçevesi çizilmeyen bu kavram Şiilere göre İslam peygamberi Muhammed, Ali, Fatıma, Zehra, Hasan ve Hüseyin ve onların soyundan gelen 12 imamları kapsar. EHL-İ BEYT’İN 12 İMAMI KİMLERDİR? Ali bin Ebu Talib (Ebu Talip Oğlu Ali) Hasan bin Ali (Şerifan) (Ali Oğlu Hasan) Hüseyin bin Ali (Seyyidan) (Ali Oğlu Hüseyin) Zeynel Abidin (Hüseyin Oğlu Zeynel) Muhammed el-Bakır (Ali Oğlu Muhammed) Cafer-i Sadık (Muhammed oğlu Cafer) Musa-i Kazım (Cafer Oğlu Musa) Ali Rıza (Musa Oğlu Ali) Muhammed Taki (Ali Oğlu Muhammed) Ali Naki (Muhammed oğlu Ali) Hasan-ul Askeri (Ali Oğlu Hasan) Muhammed Mehdi (Hasan oğlu Muhammed) EHL-İ BEYT SEVGİSİ Hz.Peygamber’in yakınları olan, hayatı boyunca ona hizmet eden, her türlü sıkıntı ve zorluğa göğüs geren, bu noktada diğer Müslümanlara önek olup onlara yol gösteren bir özelliğe sahip olan Ehl-i Beyt, Hz.Peygamber’in dostları olan Ashâb’dan başlamak suretiyle günümüze kadar olan süreçte tüm Müslümanların saf, temiz ve samimi olarak sevgi besleyip saygı gösterdikleri, her zaman için hayırla yâdettikleri kimseler olmuşlardır. İlk öneklerini ve en doğru şeklini Ashâb’da gördüğümüz Ehl-i Beyt’e sevgi ve saygının temelinde yatan unsur Hz.Peygamber sevgisidir. Hz.Peygamber sevgisinin temelleri ise Kur’an ve Sünnet’tedir. KUR’ÂN-I KERİM’DE EHL-İ BEYT SEVGİSİ Kur’ân-ı Kerim’de Ehl-i Beyt tabiri üç yerde geçmektedir. Bunların birincisi Hz.İbrahim kıssasında,14 ikincisi Hz.Musa kıssasında15 üçüncüsü de Hz.Peygamber’in hanımlarına yönelik tavsiyeleri ihtiva eden Ahzâb suresindedir.16 Hz.İbrahim kıssasında geçen ayette Ehl-i Beyt tabiri ile kasdedilen kişi Hz.İbrahim’ın hanımıdır. Hz.Musa kıssasında geçen tabir ise Hz.Musa’ın annesine işaret etmektedir. Hz.Peygamber’le ilgisi olması yönüyle bir çok tartışma ve farklı görüşlerin üretildiği delil olarak dikkati çeken Ahzâb suresi 33.ayetinde ise hitap Hz.Peygamber’in hanımlarına yöneliktir. Gürses