1 Eylül’ün Dünya Barış Günü olarak kabul edilmesinden bu yana yetmiş altı yıl geçmiş olmasına karşılık, barışı savunanlara rağmen dünya üzerinde savaş, çatışma ve zulümler sona ermemiş, savaşlardan çıkar sağladığını düşünenler tükenmemiştir. Bugün Orta Doğu Halklarının üzerinden bir an olsun savaş uçakları inmediği gibi Dünya üzerinde birçok yerde savaşlar halen sürmektedir. Yakın tarihte yaşanan demokratik seçimlerde umduklarını bulamayanların, kendi halkının yaşam hakkını gözden çıkararak orantısız güç, göz altılar, yangınlar, sıcak çatışmalar aracılığıyla kaos ortamı yaratıp çıkarları uğruna gözünü kırpmadan ülkeyi iç ve dış savaşa sürüklediğine tanık olmaktayız. Orada bulunan halklar adına derin üzüntü ve kaygı hissetmekteyiz. Yaşananları kınarken, daha fazla zayiat yaşanmadan en kısa zamanda demokrasi ve adaletin kazanmasını umut ediyoruz. Barışa giden yolda barışa, demokrasiye yönelmiş istikrarlı ve kararlı bir siyasi irade her iki kesim için de mutlaka bulunması gereken ilk şarttır. Bunun yanında birbirlerinin kayıplarına, acılarına duyarlı, gereksinimlerini ve geçmişte yaşananları görmezden gelmeyen, nifak tohumları atmak yerine yaşananlardan ders çıkarıp, gerçek ve kalıcı bir barışa köprü kuran, medya mensupları, eğitimciler, kolluk görevlileri, kamu görevlileri, tarihçiler, siyasiler, sendikacılar, emekçiler, işletme sahipleri, akademisyenler kısacası yediden yetmişe barış gönüllüleri gerekmektedir. İnsan onurunun ve yaşam hakkının as olduğu, tüm çocukların güldüğü, karınlarının tok olduğu, savaş uçakları yerine rengârenk uçurtmaların uçtuğu, dikenli tellerin yerini çiçeklerin, kin ve öfkenin yerini sevgi ve kardeşliğin aldığı, her türlü şiddetin son bulacağı kalıcı barış içinde yaşanacak ortak bir gelecek, talebimiz ve aynı zaman da sorumluluğumuzdur.