Van'da 11 yıl önce yaşanan 7,2 büyüklüğündeki depremde, eşi, annesi, çocukları, ağabeyi ve yengeleriyle birlikte 50'e yakın akrabasını kaybeden Kılıçarslan Koçak, acılarını, mutluluklarını paylaştığı yakınlarını aradan geçen zamana rağmen unutamıyor.
Merkez üssü tabanlı köyü olan, 604 kişinin öldüğü 23 Ekim 2011'deki depremin üzerinden yıllar geçmesine rağmen yakınlarını kaybedenlerin acısı dinmiyor.
Depremin en çok hasara yol açtığı Erciş ilçesinde yaşayan 54 yaşındaki Kılıçarslan Koçak, eşi, annesi, iki çocuğu, ağabeyi ve yengelerinin de aralarında bulunduğu 50'ye yakın akrabasını depremde kaybetti.
Yaşadığı acı dolu günleri unutamayan Koçak, sürekli mezarlarını ziyaret ettiği yakınlarından kalan hatıraları canlı tutarak yüreğindeki acıyı dindirmeye çalışıyor.
Koçak, AA muhabirine, evden çıktıktan kısa süre meydana gelen depremde oturdukları binanın yıkıldığını söyledi.
O sırada binanın yanında olduğunu ve yıkıldığı anlara tanıklık ettiğini anlatan Koçak, şöyle konuştu:
"Bir iki dakika önce birlikte olduğunuz insanlar enkazın altında kaldı. Arama kurtarma ekiplerine yardım ederek aileme ulaşmaya, onları kurtarmaya çalıştım ama 50'ye yakın akrabamı kaybettim. Şimdi onlardan geri kalan hiçbir şey yok. Geçmiş günlerimizi çok arıyorum. Aradan geçen sürede ülke gelişti, önemli gelişmeler oldu ama benim gibi insanlar hep geride kaldı çünkü yapabileceğimiz bir şey kalmadı. Hayatımız alt üst oldu. Depremden önce güzel bir hayatımız vardı, şimdi ailemde o zaman yanımda olan hiçbiri yok."
Deprem döneminde devletin çok büyük yardımlarda bulunduğunu, önemli fedakarlıkların yapıldığını belirten Koçak, şöyle devam etti:
"O zaman memurdum her konuda devletin seferberliği vardı. Yardımlar, arama kurtarma çalışmaları konusunda hiçbir sıkıntı yaşanmadı. Önceden büyük deprem görmüştüm. İstanbul depreminde oradaydım. O zaman devlet insanların yardımına yetişememişti ama Van depreminde böyle olmadı. Devlet en kısa zamanda her konuda insanların yardımına koştu. Bunlardan yana bir sıkıntı yaşamadık. Aradan 11 yıl geçti. Enkaz altından ailemdekilere ait bir şey çıkaramadım. Yanımda onlardan bir şeyler arıyorum ama sadece birlikte geçirdiğimiz günlerin hatıraları var. Çocuklarımdan, eşimden, annemden, yakınlarımdan hatıralar olmasını isterdim." AA
