Karadeniz Ereğli ilçesinin Müftü Mahallesinde 25 Aralık günü sabah saatlerinde çıkan yangında 13 kişilik Kaymaz ailesi evsiz kaldı. Yangın sırasında Ahmet ve Aynur Kaymaz isimli iki çocuk dedeleri Şefik Kaymaz tarafından alevlerin arasından son anda kurtarılmıştı. Kızılay tarafından yatak, battaniye ve mutfak eşyası yardımı yapılan Kaymaz ailesi hayırsever vatandaşlardan yardım istedi.
Evi yanarak kullanılamaz hale gelen Şefik Kaymaz’ın eşi Aynur Kaymaz da kendilerine yardım yapılmamasından şikâyet etti. Kaymaz, gazetecilere yaptığı açıklamada şunları söyledi: “Bize sadece kaymakamlıktan 500 TL, bir de divan gibi eşyaları verdiler. Ben o paketlerde yiyecek olduğunu sanıyordum. Onların yiyecek olmadığını bilseydim geriye teslim ederdim. Kartonların içerisine su bidonları, çizmeler, yatak, yastık ve ince battaniyeleri doldurmuşlar. Bize ne 1 kilo yağ, çay, şeker verdiler. Bize onları vereceklerine yiyecekleri verselerdi daha iyiydi. Komşularımız yiyecek getirdi de kaç gün biz öyle yemek yedik. Şu anda kömürlükte kalıyoruz. Ben astım bronşit hastasıyım. Hava alamayınca sabaha kadar uyuyamıyorum.”
Torunları ve çocukları ile birlikte kömürlükte kaldıklarını söyleyen Aynur Kaymaz “Çoluk, çocuk yerlere yatak serip yatıyoruz. 13 kişi bu kömürlükte kalıyoruz” diye konuştu.
Kendilerine sadece Kızılay’dan ev ve mutfak eşyası, kaymakamlıktan da 500 TL yardım yapıldığını ifade eden Şefik Kaymaz, sözlerini şöyle sürdürdü: “Vatandaşlarımızdan, hayırseverlerimizden, işadamlarımızdan yardım istiyoruz.” Yangında iki torununu yanmaktan son anda kurtardığını belirten Şefik Kaymaz, kışın ortasında sokakta kaldıklarını dile getirdi.
İki çocuk annesi Kader Kaymaz da, iki aylık bebeği olduğunu ve devletin kendilerine sahip çıkmasını istedi. Çocuğunun astım bronşit hastası olduğunu ve makinesinin gönderilmediğini dile getiren Kader Kaymaz, sözlerini şöyle sürdürdü: “İki aylık bebeğimin maması ve bezini dilenmeye giderek aldım. Bize yardım yapacaklardı ama belediyeden ya da başka bir yerden yardım gelmedi. Biz böyle ne yapacağız? Çaresiz kaldık. Ne evimizi yaptırıveriyorlar ne de kira yardımı. Bu kömürlüğe sığınıp kaldık. Bize ne yiyecek alıveriyorlar ne de çocuğumuzun bir şeyini. Bize yardımcı olsunlar ki, biz de çoluk çocuğumuzu bu hayattan kurtaralım.”
